شناسایی ماه

سطح ماه از نوعی رسوب ماسه سنگی نرم از سنگهای خرد شده ، غبار و گرد و خاک پوشیده شده است. عمق این رسوب در برخی نقاط چند سانتیمتر و در برخی نقاط دیگر تا 10 متراست. زیر این طبقه رسوبی سنگهای محکمتر قرار دارند.
انسان پیاده یا سواره جداکثر چند سانتیکتر در این رسوب فرو می رود. بر اساس کاوشهای جدید از سطح ماه فرضیه‌های فرو رفتن فضانوردان در غبار ماه و خفگی در برف عمیق تایید نشد.
اثر کفشهای فضانوردان یا چرخهای ماه پیما بر سطح ماه پس از گذشت میلیاردها سال باز هم پیدا خواهد بود، زیرا طوفان و بارانی در سطح ماه وجود ندارد که آنها را از بین ببرد. تنها برخورد اجرام آسمانی می‌تواند این اثرات و رد‌پاها را مختل یا محو کند.
سطح ماه در واقع در طول هزاران سال آینده که مورد اصابت اجرام آسمانی بزرگ و کوچک قرار خواهد گرفت، تغییر خواهد کرد. در مورد زمین سطحش همواره دستخوش فرسایش و تغییر است و برای همین آثار تمدنهای باستانی تا حدودی محو و نابود شده است. یکی دیگر از شگفتی عجیب ماه ، به دلیل گرانش ضعیفش نداشتن جوی متراکم است. به عبارتی گازها از جو ماه فرار کرده‌اند و ماه فاقد اتمسفر است.